معنی خوش قیافه در لغت نامه دهخدا

خوش ترکیب. خوش صورت و بدن. خوش هیکل. نیکودیدار. زیبااندام. مقابل بدقیافه

معنی خوش قیافه در فرهنگ لغت هوشیار

زیبا چهره زیبا روی، زیبا اندام خوش هیکل

خوبرو، خوش ترکیب، خوش سیما، خوشکل، زیبا، زیبارو، صبیح، متضاد: بدقیافه، زیبااندام، خوش هیکل، متضاد: بدهیکل

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

(خوَشْ / خُشْ فَ / فِ)

خوش منظری. خوش ترکیبی. خوش صورتی. خوش هیکلی

(خوَشْ / خُشْ قَ رَ / رِ)

خوش اندازه. متناسب. (یادداشت مؤلف). مقابل بدقواره.
- جامۀ خوش قواره، متناسب.
- زمین خوش قواره، با ابعاد متناسب

خوبچهر